ร่างกายถูกทำให้หันกลับมาด้วยแรงจากแขนแกร่ง
ข้อมือเล็กทั้งสองข้างถูกบังคับให้ตรึงขึ้นเหนือบานประตู ก่อนลำตัวบางจะถูกบดเบียดเข้ามาแนบชิดจนสัมผัสได้ถึงท่อนแข็งเกร็งจากร่างแกร่งที่กำลังตื่นตัว ดวงตากลมโตสีดำเบิกกว้างตกใจ เมื่อซอกคอขาวถูกล่วงล้ำจากริมฝีปากอุ่นของคนที่ตรึงแขนไว้
“ห้ะ! หย..หยุดนะ! อื๊อ! ”
ฮยองซอกเม้มปากแน่นบังคับไม่ให้ตัวเองส่งเสียงแปลกๆออกไป
ในหัวตอนนี้มีแต่ความสับสน ไม่เข้าใจ และคำถามมากมายวิ่งวน แต่ที่สุดของทุกอย่างคือความหวาดกลัวที่แผ่ทั่วจิตใจ
เด็กหนุ่มไม่คิดยอมแพ้ง่ายๆ แม้สองมือจะไม่อาจควบคุมได้ตามใจ
แต่ขาเรียวสองข้างยังสามารถใช้การได้
เขาออกแรงมากที่สุดในชีวิตปล่อยเข่าข้างหนึ่งอัดใส่ข้างลำตัวของแจยอล
"อั่ก!" ร่างนั้นถึงกับเซถลาออกเพราะแรงกระแทกเข้าสีข้างที่ไม่ใช่เบาๆ จนต้องยกมือขึ้นกุมส่วนที่เจ็บเอาไว้
เมื่อหลุดพ้นจากพันธนาการ ร่างเล็กก็รีบมุ่งตรงไปที่โต๊ะตรงมุมห้องฝั่งตรงข้าม เล็งโคมไฟที่ตั้งอยู่บนนั้นมาใช้เป็นอาวุธป้องกันตัว แต่แล้วจู่ๆภาพตรงหน้าก็กลับหมุนวนพร้อมกับความปวดหน่วงหนักที่ศีรษะ ร่างกายเสียการทรงตัวจนสะดุดเข้ากับขาตัวเองล้มลงกองกับพื้น ทั้งที่เป้าหมายอยู่แค่เอื้อม
"อึก!"
ร่างเล็กหลับตาแน่นด้วยความเจ็บใจ พยายามฝืนยกร่างกายที่หนักอึ้งขึ้นมา หากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ได้รับเข้าไปก่อนหน้านี้กลับมีอิทธิพลมากเกินกว่าจะควบคุม
พลาดพลั้งเพียงก้าวเดียว ร่างสูงของแจยอลก็พุ่งตามเข้ามาคว้ารวบเอวเล็กไว้ ตามด้วยร่างกายใหญ่ก้มตามลงมาจากด้านบน ฮยองซอกสะดุ้งเฮือกเมื่อลำตัวถูกขวางกั้นไม่ให้ขยับหนีด้วยขาแกร่งทั้งสองข้าง
กางเกงที่สวมใส่อยู่ถูกดึงกระชากออกทันทีที่เปิดช่องว่าง
ทันทีที่ท่อนล่างถูกเปลือยออก ร่างบางออกแรงดันตัวเองขึ้นหนีสุดชีวิตด้วยความตื่นกลัวและไร้สติ มันกลับทำให้กางเกงตัวยาวยิ่งถูกกระชากออกตามทิศทางที่ออกวิ่ง เท้าเล็กที่ขยับเร็วสะเปะสะปะสะดุดชายกางเกงตัวเองก่อนลงไปกองอยู่บนโต๊ะเป้าหมายที่มือบางคว้าเกาะไว้ได้ทัน
แต่ร่างแกร่งเบื้องหลังตามเข้ามาติดๆอย่างไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายต่อกร มือใหญ่คว้าเอาโคมไฟที่คนตัวเล็กหมายมั่นเขวี้ยงทิ้งไปอีกทาง และแตกกระจายเป็นเสี่ยงที่มุมห้องข้างบานประตู
คราวนี้ฮยองซอกเบิกตากว้างอีกครั้งจนแทบถลนออกมา หันมองเศษเสี้ยวแห่งความหวังสุดท้ายที่แหลกละเอียดไปต่อหน้าต่อตา
ไม่ทันได้ตั้งตัว สะโพกมนก็ถูกแขนแกร่งจับรวบไว้แน่น แก่นกายอ่อนไหวภายใต้กางเกงซับในถูกมือไม่พึงปรารถนาล่วงเกินเข้ามาชักนำ
!!!
ริมฝีปากเล็กเปิดอ้าออกเพราะความตื่นตกใจ ลำตัวถูกคนข้างหลังออกแรงดันจนเข้าติดขอบโต๊ะ
ก่อนมือหนาอีกข้างจะแหวกกระชากเอาชิ้นผ้าที่ขวางทางอยู่ออกและจัดการปลดเปลื้องท่อนล่างของตน
"ไม่นะ!!"
คำกรีดร้องไม่ช่วยอะไร เมื่อโพรงช่องแคบที่บีบรัดถูกสิ่งแปลกปลอมรุกแทรกเข้ามาอย่างอุกอาจ
"อื๊อ!!"
ร่างเล็กบดกัดริมฝีปากอวบอิ่มจนเลือดไหลซิบเพื่อไม่ให้เสียงของตัวเองเล็ดลอดออกมา ช่องทางแคบรั้งที่ไม่ยอมคลายตัวออกถูกท่อนแข็งเกร็งกระแทกเข้ามาซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างดึงดันจนเยื่อบุภายในฉีกขาด
ถึงอย่างนั้น เด็กหนุ่มกลับสู้กระตุกเกร็งร่างกายขึ้นอย่างอยากสะกดกั้นสิ่งแปลกปลอมนั้นให้มากที่สุด หากแต่ตรงกันข้าม สิ่งที่เขาทำมันกลับยิ่งมอบความเจ็บปวดถึงขีดสุดมาให้
"ห๊าาา อึกกก!"
เพราะความดื้อรันต่อต้านสุดตัวนั้นทำให้แจยอลขุ่นเคืองจนเลือดขึ้นหน้า ร่างสูงฝืนกระแทกท่อนกายแกร่งบดเบียดเข้าไปในโพรงคับแคบที่ตอดรัดแน่นโดยไม่สนใจว่าจะเปิดรับแก่นกายเขาหรือไม่อีกต่อไป
"อ๊าาาาาาาาาา"
ในที่สุดเจ้าของโพรงสีชมพูสวยก็ต้องเป็นฝ่ายปลดปล่อยเสียงร้องหวานระงมเพราะความเจ็บปวดรวดร้าว ทางเล็กแคบที่ถูกเบียดแทรกฉีกขาด
ก่อนร่างกายจะกระตุกเกร็งขึ้นอีกครั้งจากแรงชักนำเร็วแรงบนแก่นกายเล็กด้วยมือหนา และน้ำรักสีขาวขุ่นที่พุ่งทะยานออกมาเพราะแรงปลุกเร้าอย่างไม่อาจควบคุม
เสียงร้องครวญครางหวานล้ำที่หลุดออกมาเป็นครั้งแรกกลับยิ่งสร้างความพึงพอใจให้ร่างสูง
โพรงแคบเล็กจึงถูกกระแทกเข้ามาต่อเนื่องอย่างรุนแรงและรวดเร็วมากขึ้นให้สะโพกเล็กกระทบรับขอบโต๊ะจนทั้งร่างสั่นสะท้าน
"อ่าาา..อื๊อออ!!"
ร่างบางกัดปากกัดฟันอดกลั้นเสียงร้องน่าอายที่รังแต่จะทำให้อีกฝ่ายสุขสมมากขึ้น มือเล็กคว้าจับยึดเอาขอบโต๊ะอีกฝั่งไว้แน่นเพื่อสะกดกลั้นความเจ็บปวดและแรงขย่มที่ถูกส่งมา ขณะร่างกายถูกกระแทกกระทั้นอย่างต่อเนื่อง
และส่วนอ่อนไหวที่ถูกฝ่ามือแกร่งชักนำ
ร่างแกร่งโน้มตัวลงขบเม้มใบหูเล็กของคนใต้ร่าง ลิ้นอุ่นตวัดโลมเลียซอกหูและไล้ลงมาฝากรอบประทับรุนแรงลงบนซอกคอขาว และตามลำตัวขาวเนียนนุ่มที่พยายามเบี่ยงหนีสุดชีวิตแต่กลับไม่เป็นผล ขณะร่างกายส่วนบนถูกรุกล้ำ ส่วนล่างก็ไม่ได้หยุดหย่อนลงแม้แต่น้อย
หยาดน้ำตาที่เคยไหลรินบัดนี้เหือดแห้งจนเหลือแต่ความเปียกชื้นและขอบตาบวมช้ำ
ที่ร่างบางปิดตาแน่นเพื่อสะกดกลั้นความเจ็บปวดที่ย่างกรายเข้ามา
...ความเจ็บทั้งทางกายและทางใจ...
"อึก..ฮื้ออ.."
"จะไม่ยอมร้องใช่มั้ย"
เสียงทุ้มเข้มก้มลงกระซิบข้างหูอย่างเลือดเย็น ให้ร่างเล็กได้แต่ขบกัดริมฝีปากส่ายหน้า
"..ดี.."
สิ้นสุดคำ ท่อนแข็งเกร็งในโพรงแคบก็ถูกถอนออก คนตัวเล็กเปิดตาขึ้นอย่างตื่นกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้
ร่างบางถูกจับโยนลงบนเตียงสีแดงอย่างแรง
ความเจ็บร้าวภายในโพรงหวามที่ฉีกขาดแล่นปราดสู่สมอง
ร่างแกร่งตามมาขึ้นคร่อมไว้ทันที ก่อนจับลำตัวบางให้พลิกคว่ำหน้าลง สะโพกมนถูกยกขึ้นหมุนเอาช่องทางเล็กแคบสีกุหลาบที่เป็นเป้าหมายให้หันมา
!!!
มือบางคว้าเกาะกุมผ้าปูเตียงแน่นทันทีที่โพรงเล็กแคบสีแดงสวยถูกแหวกทางออกอีกครั้งจากท่อนแข็งเกร็งขนาดใหญ่ที่สอดใส่เข้ามาในตัว คราวนี้สะโพกเล็กถูกขยับขึ้นให้รองรับกับแก่นกายนั้นโดยสะดวกทาง พร้อมความเจ็บปวดที่ทวีคูณมากขึ้นเพราะแผลที่ฉีกขาดไปก่อนหน้านี้
"อึ..อ..อ๊าาาาาา"
ช่องแคบเล็กสีกุหลาบถูกบังคับให้แหวกออกเพราะท่อนแข็งขืนขนาดใหญ่ที่แทรกเข้ามาจนแน่นขนัด เรียกเสียงร้องวาบหวามเพราะความเจ็บปวดรวดร้าวได้เป็นอย่างดี
"ฉันจะทำให้นายครางกระเส่าให้ดู!" เสียงทุ้มแผดต่ำแข็งกร้าว ก่อนส่งแรงกระแทกหนักหน่วงลงไปอย่างถี่รัวจนเยื่อบุช่องแคบบางๆถูกเสียดสีถลอกปอกเปลือกซ้ำไปมา ร่างบางกรีดร้องเสียงดังอย่างไม่อาจทนอดกลั้นได้อีกต่อไป
"อ..อ..อ๊าาาา กริ๊ดดดดดดดด"
เสียงร้องหวานจากใต้ร่างทำให้แจยอลกระหยิ่มยิ้มย่องอย่างลำพองใจ ฝ่ามือเล็กกำขยำผ้าปูเตียงข้างล่างจนยับยู่ยี่ น้ำตาที่เคยเหือดกลับผุดไหลออกมาคลอเพราะความเจ็บที่ถลำล้ำถึงขีดสุดอย่างไม่อาจต้านทาน
"ฮึก.. ฮือ... ไม่เอา...อ..อื๊ออ.อ.อ
ได้..โปรด... อ..อ๊าาา.า.าาา.."
ได้โปรด หยุดทีเถอะ ขอร้อง
หากแต่เสียงคร่ำครวญนั่นไม่ช่วยให้แก่นกายแข็งหยุดหรือช้าลงแม้แต่น้อย มันยังคงทำหน้าที่กระตุ้นปลุกเร้าช่องทางแคบเล็กให้ตอดรัดอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
"ฮืออ..อ...อ.. ฮ๊าา..า..."
เจ็บ...
เจ็บเหลือเกิน...
โพรงเล็กแคบสีสวยถูกกระตุ้นสอดแทรกจนรวดร้าวไปทั้งลำ แก่นกายจากร่างสูงข้างบนก็ยังคงกระทั้นเข้ามาดุเดือดอย่างไม่มีทีท่าว่าจะพอ
"อ..อ๊าา..า...า.....า..."
ไม่ไหวแล้ว...
ภาพไหวสั่นตรงหน้าเริ่มพร่ามัวเพราะแรงขย่มที่ส่งเข้ามาในทางเล็กแคบ หากความเจ็บก็ยังคงรบเร้าต่อเนื่อง เรี่ยวแรงที่จับตรึงผืนผ้าถดถอย เปลือกตาบางหลุบลง ก่อนสติเฮือกสุดท้ายจะดับวูบไปในที่สุด...
